Bulutlar küme küme siyah ve gri,
Hırçın bir rüzgar vücudumu sarıyor.
Aniden vuran ışık penceremden içeri,
Karanlık köşelere sanki hesap soruyor.
Gök gürlüyor ardından, bütün haşmetiyle,
Korkmuyorum derken bile korkuyoruz.
Ah o damlalar düşerken, bir bir yere,
Canı, can suyundan bin kere yıkıyoruz.
Nasıl yağarsa yağsın bir tutkudur yağmur.
Öpülesi damlalar dans ederler toprakta.
Seyre doymazken onu, düşün ve dur!
Bu kadar gerçek, kaç şey var ki hayatta.
1999
