Bir varmış bir yokmuş;
Sözler henüz senet iken
Yüzler hâlâ kızarırken
Kullar kuldan utanır,
Allah’tan korkar iken
Uzak diyarlarda
Yeşillikler içinde
Kendi kendine yeten
Mutlu bir ülke varmış.
Adı bereket imiş
Namı cesaret imiş
Toprağı elmas, yakut
Suyu âb-ı hayat imiş.
Havası ana kokar
Ateşi düşman yakar
Tarihi destan yazar
İnsanı cömert imiş.
Sofralar kurulurmuş
Alaylar dizilirmiş
Halaylar çekilirmiş.
Komşuluksa komşuluk
Kardeşlikse kardeşlik
Kan bağı yada ahretlik
Hakları verilirmiş.
Çiçeği başka açar
Kuşları başka uçar
Çocuklar başka bakar
Huzur güven de imiş.
Ayıp henüz hayatta
Edep hâlâ sokakta
Akıllar dahi başta
Kitaplar kutsal imiş.
Aşıklar şiir yazar
Ozanlar atışırlar
Dervişler Hakk’a koşar
Değerler bilinirmiş.
Acılar varsa ortak
Kavgalar varsa tuzak
Sınırlar varsa yasak
Kurallar belli imiş
Hasatta yüzler güler
Bayramda küslük biter
Baş köşede büyükler
Yaşayıp gider imiş.
O zamanda masallar
Çocuklar uyur iken
Bu zamanda masallar
Çocuklar ölür iken
Öylece biter imiş…
17/09/2024