Her birimizin hayatına imzasını atmış, bir yada birden fazla kişi mutlaka vardır. Belki çocukken, belki ilk gençlikte, belki yirmili otuzlu yaşlarda ama kesinlikle keskin bir virajı dönerken tanışırız bu insanlarla. Aslında o an için çoğumuz bir virajı döndüğümüzün yada kalıcı bir değişim geçirdiğimizin farkında değilizdir. Çok sonraları yeterli analizi yapabilecek olgunluğa ulaştığımızda kim yada kimlerin yaşamımızda köşe taşları olduğunu, kim yada kimler için ondan önce, ondan sonra dediğimizi anlarız.
Toplumsal zincirlere inanırım ben ve bu zincirlerin halkalarına…İstisnasız herkesin yaptığı zerre kadar iyiliğin önce kendisine, sonrada kendisine en yakın zincirin halkalarına ulaşacağına, yine yapılan zerre kadar bile olsa kötülüğün önce kişiye sonrada en yakından başlayarak diğer halkalara dokunacağına ise kesinlikle inanırım. O kadar güzel bir söz var ki buna paralel düşünebileceğimiz ; “Çin’de bir kelebek kanat çırpsa Atlantik’te fırtınaya sebep olabilir!” deniyor…Tıpkı domino taşları misali, görünmeyen ama gönül gözüyle bakılırsa hissedilebilen bağlarla yaslanır insanoğlu birbirine.
Daha on yaşındaydım, okuduğum kitapların etkisiyle dervişlerin -bir lokma, bir hırka- felsefesini ruhuma giydireli…Bu uzun ve ayrı bir konu. Ancak bu felsefenin etkisiyle olacak hiçbir zaman maddiyatla, maddi güç ve kazanımlarla işim olmadı benim. Bir insanın elindeki paranın, makamın, mevkinin büyüklüğünü değil , ruhunun bilgeliğini, yüreğinin büyüklüğünü önemserim. Yani tabiri caizse, kaç kere kanat çırpabildiğini ve kaç yürekte fırtınalar çıkarabildiğini…
Her ne kadar yenilikçi hatta reformcu bir yapıya sahip olsam da, mutlak düzene yada mutlak iktidara karşı hep bir başkaldırı halinde bulsam da kendimi, kalıcı ve köklü değişimler söz konusu olduğunda durup 1-2-3 kez düşünmekten ve mümkünse güvendiğimiz kişilerle fikir alışverişi yapmaktan yanayım. Sebebi ise sadece, ama sadece Kelebek Etkisi…
